Lazarevo

1. avgusta 1781. godine trgovac stokom Lazar Lukač (poreklom Jermen), na licitaciji u Beču, za sumu od 217.000 forinti, kupio je 30.000 jutara zemlje u srednjem Banatu, sa središtem u Ečkoj. Posle smrti Lazara Lukača (1793.) njegov sin Lazar Janoš stupio je u pregovore sa Nemcima iz gornjeg dela Torontalske županije.

Plod tih pregovora je ugovor o naseljavanju i već 1800. na ogromno imanje Lazara Janoša stižu prve doseljeničke nemačke porodice iz Sent Huberta, Šarlevira i Seltura. Kao mesto za naseljavanje bila im je odredjena "Martinica pusta", nenaseljena pustara koja se prostirala istočno od Bečkereka. Bilo je to, posle Ečke i Jankov Mosta, treće naselje koje je nicalo na posedu Lazara Janoša i u njegovu čast nazvano je Lazarfeld.

Izgradnja prvih kuća na tlu Lazareva započeta je u maju 1800. godine. Kuće su bile od naboja i pokrivene trskom. Ime Lazarfeld je od 05. jula 1922. godine, kada se naziv menja u Lazarevo, da bi kapitulacijom Jugoslavije ponovo vratio staro ime od 19. parila 1941. godine do 03. oktobra 1944. godine.

Lazarfeld je oslobodjen 02. oktobra 1944. godine, a već sutradan dobija naziv Lazarevo. Nakon drugog svetskog rata, planskom kolonizacijom Lazarevo je naseljeno boračkim porodicama iz Bosne i Hercegovine, uglavnom sa Romanije, iz višegradskog kraja, iz okoline Trnova i Kalinovika, i nešto manje iz okoline Doboja, i iz Bosanske krajine od Mrkonjić Grada i Šipova.

Organizovani dolazak prvih kolonista je bio 18. septembra 1945. godine, kada je stiglo 60 porodica, 19. novembra druga grupa, takodje od 60 porodica, a treća grupa - 100 porodica 29. decembra. Tokom aprila sledeće godine ovde je "vozom bez voznog reda" stiglo još 120 porodica. Tako je, nakon oslobađanja novi dom steklo u Lazarevu 340 porodica.